شعر عاشقانه ی تلخ آرامم از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی تلخ آرامم

شعر تلخ آرامم از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

تلخِ تلخ آرامم
همچون
ویرانه ای
بعد از گردباد

همچون
آوار
پس از
 پس لرزه ها

شعر عاشقانه ی پروانگی از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی پروانگی ازستاره فرخی نژاد

شعر پروانگی از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

همچون
پیله ای نارس
به شوق پروانگیم

تقدیر اما
می ریسد مرا
 و نانی
بر سفره ی دخترکان بافنده

شعر عاشقانه ی فاصله از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی فاصله از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

فاصله ی
عشق
و نفرت
تار مویست
که گاه
به طوفان بی مهری
کرک و درهم و ورهم میشود....

شعر عاشقانه ی آرامش از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی آرامش از ستاه فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

با تو در
ساحل امن نیلی دریا
در آرامشی محض
از سایه بان مردانگی

اسبهای وحشی
که رکاب نمیدادند به من
 و تو رامشان میکردی

شعر عاشقانه ی پاییز از ستاره فرخی نژاد

شعر پاییز از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

مخیله ی شهوت انگیز باد
یکی یکی
جامه میدراند
شاخه ها را
و عور میکند
درختان وسوسه را

شعر عاشقانه ی نفرت از ستاره فرخی نژاد

شعر نفرت از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

همچو آدامسی جویده شده
در زیر دندان دلتنگی
تف میشوم از دهان شعر
مسافت خدا فرسنگی

شعر ای رسالت عبث
در تلاشی بیهوده
شعر ای مستی خیال
در جامهای فرسوده

شعر عاشقانه ی سکوت از سناره قرخی نژاد

شعر سکوت از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

سکوت
بغض بیحوصلگیست
از تردیدهای سرخورده در
پشت حنجره ی بی وقفه ی
زمان ....

شعر عاشقانه ی چتر از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی چتر از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

چترت را
در نسیم رها کن
بگذار باران
بشوید غبار کینه را
از فاصله ها
من به سخاوت باران مومنم
و به اعجازش امیدوار

شعر عاشقانه ی کمی آرام تر باران از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه ی کمی آرام تر باران از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

به اجابتِ
دستانِ کدام عاشق
اینگونه میباری آسمان؟

به رغبتِ
کدام چشمان منتظر
بهانه میشوید ابرها؟

به حرمتِ
 کدام خاطره ی از یاد رفته
 به درو دیوار و
ِ پنجره  میکوبی باران؟

هیس
کمی آرامتر
شاید زنی
در کنج اتاقی
خودش را به خواب زده
تا نشنود تورا

شعر عاشقانه ی غرور از ستاره فرخی نژاد

شعر غرور از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی:عاشقانه

ما
دو کوه بودیم
نه از جنس صبر....

از سرسختیِ غرور...