تاکستان - روییده در من تاکستانی از یاقوت های شرابی

شعر عاشقانه ی تاکستان از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه

روییده در من
تاکستانی
از یاقوت های شرابی
که نشانه می رود
گیجگاه جام هایی
که به سلامتی تو

کوچه ی احساس | نبض می گیرد فصل با تلنگر سرانگشتانت....

شعر عاشقانه ی کوچه ی احساس از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه

نبض می گیرد فصل
با تلنگر سرانگشتانت
بر قاصدکی که
پاییز را شکوفا می کند

قاصدک | از تارهای حنجره ات تا تارهای گیسویم

قاصدک از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه

از تارهای حنجره ات
تا
تارهای گیسویم
فاصله
نفسی است

شعر عاشقانه ی پاییز زیر پوست ما | ذوق زده می شد پاییز زیر پوست ما.....

پاییز زیر پوست ما از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه

ذوق زده می شد
پاییز
زیر پوست ما
و
قدم میزد
هر نفس
شانه به شانه مهر را

پنجه می سایید
عشق
درز انگشتانمان را
در فشردنی
که آه می کشید غبطه
در نگاه رهگذران

و زمان
ماراتن حسد را سوت میزد

بال به نهر می سپرد
قاصدک
در خطری
تا قربانی کند خود را

شعر عاشقانه ی کشور آغوشت | عبور می کنم از مرزهای کشور آغوشت

شعر عاشقانه ی کشور آغوشت از ستاره فرخی نژاد

شعر عاشقانه

عبور می کنم
از مرزهای کشور آغوشت
و سینه سپر می کنم
مقابل دژبانی نگاهت
حتی اگر
تک تیراندازهای
چشمانت
مژگان
در

شعر عاشقانه ی بهار می شوم ببارانمت

بهار می شوم ببارانمت

شعر عاشقانه

زمین خالی می شود
زیر پای ابری
که شادی مرا
رجحان می دهد
بر دغدغه ی
سیرابواری غنچه ای
که چشم به راه آسمان دارد

باید با هم باریدن را
به وجد آوریم
و پیشی بگیریم

شعر شرجی احساس | از استوایی ترین زاویه ی نگاهت

شعر شرجی احساس

شعر شرجی احساس با موضوع عاشقانه

از استوایی ترین 
زاویه ی نگاهت 
قائم بر
شرجی ترین 
احساس زنانه ام
روانه ی غروب شده ام

افول کرده ام 
از سرزمین آسمانت
بر سورتمه ی روزهایی 
که جوانی را
قندیل می بست 

شعر فلات غمگین از ستاره فرخی نژاد

گامت را

از شمال زندگی
فراتر بگذار
از لذت هرزه ی سبزینگی
که مبهوتت می کند
تا پرنده باشی
تا لانه ها را
چشم به راه بگذاری

در من فلات غمگینی
به وسعت باور آفتاب

شعر عاشقانه ی محزون از ستاره فرخی نژاد

از زبانه های 

گر گرفته ی احساس
تا غارت منفور انسانیت

در قهقرای
شیهه ی تاخت
بر سرزمین هویتمان
سوق داده می شویم
به برزخ ایمان

نشتری نوش
بر یاوگی کلام
زخم میزند
نجابت را
و
شعر ترکه میشود

شعر عاشقانه ی خلیج از ستاره فرخی نژاد

دسته بندی: عاشقانه

دست تکان می داد اسکله
برای عرشه،
وقتی
لنگر از تن من کنده می شد
و زنی
با گیسوانش
بادبانها را همراهی میکرد
در نقطه ای
دورِ دور

خلیج بودم
در آخرِ آخر اقیانوس

زیاد پیش رفته ام در خشکی،
میدانم